Curaçao

Woensdagnacht zouden we om 02.15 uur opgehaald worden door een taxi. Dit was geregeld door de mevrouw die ook voor onze de vliegtickets had geregeld. Om 02.30 uur hadden we nog geen taxi. We besloten om de mevrouw van het reisbureau te bellen. We hadden namelijk geen telefoonnummer van de taxichauffeur. Gelukkig pakte de mevrouw midden in de nacht haar telefoon op. Ze ging bellen met de taxichauffeur. 10 minuten later kregen we het bericht dat ze het bedrijf niet te pakken kreeg en ons op de hoogte zou houden. Weer 10 minuten later belde ze om te vragen of de taxi er al was. Helaas was dit niet het geval. De mevrouw besloot een andere taxichauffeur te bellen. Om 03.15 uur zaten we dan eindelijk in de taxi. Voor 04.15 uur moesten wij ons ingecheckt hebben. Normaal is het ongeveer een uur rijden naar het vliegveld. Gelukkig was het `s nachts en was er weinig verkeerd. Ook de taxichauffeur deed zijn best om op tijd te komen, hij wist het gaspedaal wel te vinden. Toen op het vliegveld aankwamen was de balie al gesloten. Gelukkig wilde de man ons graag helpen, het was ook nog geen 04.15 uur. Op Curaçao aangekomen moesten we ook even wachten. We werden opgehaald door Luuk, de autoverhuurder. We moesten kijken naar een man, met grijs haar op klompen. Nou, een man met grijs haar en op klompen, was nergens te bekennen. Gelukkig hoefden we hier niet zo lang te wachten tot deze man verscheen. Hij bracht ons naar het appartement. Hier kregen we een rondleiding van de eigenaresse en kregen we veel informatie over het gehele eiland. Wat een mooie kamer hadden we. Een fijne douche,waarvan je de douchekop niet hoeft vast te houden. Een bed, waarbij je opstaat zonder rugpijn.
Die middag zijn we eerst met de auto naar de supermarkt geweest. Wat was dat een hemel voor ons, na 2,5 maand. Je kon er alles kopen! Daarna zijn we snel terug gegaan om aan het zwembad te liggen bij ons appartement. Op vrijdag zijn we naar een strandje gereden, Porto Marie. Met uitleg van Sharon (eigenaresse), de kaart en navigator Leslie gingen we op pad. We kwamen bij een mooi wit strandje en helder blauw water. Wat hadden we hier naar verlangt! Zaterdag zijn we Willemstad in geweest. Om daar te komen moesten we over de bewegende brug. Een brug die op pondjes ligt. Als er een boot door moet, wordt één pondje aan de kant gevaren. Wat een enge brug, het leek wel alsof we dronken waren. Slingerend liepen we naar de overkant. `s Avonds zijn we wezen stappen bij Bermuda. Aangezien het ‘Koningsnacht’ was, zou iedereen in oranje gekleed moeten komen. Hier hadden Leslie en ik ons keurig aan gehouden. Helaas waren er niet veel mensen die hier aan mee deden. Op Curaçao vieren ze Koningsdag gewoon op 30 april, gewoon omdat ze hun vrije dag niet willen inleveren. De volgende dag werden we laat wakker en besloten we die middag bij het zwembad te blijven. `s Avonds gingen we op advies van Sharon naar Mambo beach, hier zou een leuk feestje zijn. En dat was het, erg gezellig. We besloten wel om het niet laat te maken, zodat we de volgende dag weer een strandje konden pakken. Dit keer gingen we naar Playa Cas Abao. Ook hier weer het prachtige uitzicht: wit strand, helder blauw water. Dinsdag was het een bijzondere dag. We hadden afgesproken om met dolfijnen te gaan zwemmen. Wat een geweldige ervaring. De huid van een dolfijn voelt vreemd aan. We waren opzoek naar iets waarmee je het kon vergelijken. Uiteindelijk hebben we de binnenkant van een fietsband gekozen. We hebben met 3 dolfijnen gezwommen, 2 grote en 1 baby. Woensdag zijn we naar een strandje niet ver van ons appartement gegaan, namelijk Blue bay. Ook hier weer het zelfde: wit strand, helder blauw water. Het weer was iets minder, de zon was vaak achter de wolken en was ook niet zo sterk. Donderdag was het al weer tijd om te vertrekken. Gelukkig mochten we de hele dag nog in ons appartement zitten. We hebben de hele middag aan het zwembad gelegen. Om half 5 werden we weer door Luuk opgehaald. Bij het vliegveld aangekomen kregen we te horen dat we pas om 22.00 uur zouden vliegen in plaats van 19.45 uur. We moesten dus ongeveer 4 uur wachten op een vliegveld waar niets te doen is. Helaas, niets was minder waar. Er kwam nog even 1,5 uur bij op. We waren niet heel vrolijk meer. Dit kwam ook omdat we gelijk van het vliegveld naar Havanna wilden, wat dus niet meer lukte. Om 05.00 uur waren we pas thuis.
Vanaf vandaag is echt het aftellen begonnen. Nog 4 dagen te gaan. Deze laatste dagen gaan we nog even flink stappen. Maandag vertrekken we naar Nederland en komen dinsdag aan. Dit was dan ook mijn laatste verslag. Bedankt voor het lezen van mijn verslagen en de leuke reacties hierop.