De eerste dagen hebben we veel steun gehad van de onderburen. Voor elk dingetje hebben ze wel contacten. Zo heeft een familielid van de onderburen ons opgehaald en de weg gewezen naar de stageschool van Sjoerd en Niek. Hij had ook 4 fietsen die hij verhuurde. Van hem hebben we dan ook de fietsen gehuurd. Toen we terug kwamen vertelden de onderburen dat ze die middag/avond een trouwerij hadden. Leslie en ik keken elkaar direct aan. De leraren hadden namelijk gezegd, als je de kans krijgt om bij een Hindoestaanse bruiloft aanwezig te zijn, dan moet je dat zeker doen. De buurvrouw gaf zelf al aan dat als we niet in de auto pasten, maar dat ze ons anders had meegenomen. Wij stelden natuurlijk voor om een taxi te nemen. De buurvrouw bedacht zich geen moment en regelde een taxi voor ons.
Om 20.00 uur werden we opgehaald en reden achter de onderburen aan. Bij aankomst stonden er twee mensen bij de ingang. Iedereen gaf hun een hand. Wij dachten dat dit het echtpaar was, we moesten namelijk ook ons cadeautje aan hun geven. Het bleek dat deze twee mensen de ouders waren van de bruid of bruidegom. We gingen op de eerste rij zitten. Er stroomden mensen binnen en gingen in de rij staan bij een tafel. Hier gaven ze hun cadeaus af. Er wordt dan genoteerd hoeveel je aan het bruidspaar geeft. Het is dan de bedoeling dat het bruidspaar dit ook terug geeft aan de mensen die dan gaan trouwen. Al snel kregen we een bakje met eten. We hadden ons voorgenomen alles te proberen. Wat was dat scherp! Gelukkig kregen we niet veel later al wat te drinken. Daarna kregen we een soort loempia in de vorm van een appelflap met ketchup. Erg lekker! Daarna kregen we een bolletje, ter grootte van een soesje. Het had een zoete smaak, ook lekker! Ondertussen was de bruidegom bezig met veel rituelen. Wie de bruidegom was kon je overduidelijk zien aan zijn kroon. De bruid hadden we nog niet gezien. Het was opvallend dat eigenlijk niemand bezig is met wat de bruidegom aan het doen is. De gasten zijn allemaal aan het kletsen en eten/drinken. Er kwamen 4 mannen om muziek te maken, te zingen en te dansen. Één man was als vrouw verkleed. Dit gebeurt op elke bruiloft. Na een tijdje kwam ook de bruid. De bruid en de bruidegom mochten elkaar niet aankijken. Na een tijdje kwamen ze bij elkaar en gingen ze verder met andere rituelen. Wij werden uitgenodigd te gaan eten. We hadden eigenlijk helemaal geen honger, maar wilden toch wat gaan proeven. We gingen aan de tafel zitten en al snel werden we uitgenodigd onze handen te gaan wassen. Vervolgens gingen we weer zitten en kwamen er mensen langs met verschillende pannen met onder anderen rijst, roti, peper/sambal, iets met pompoen,enz. We besloten van alles een beetje te nemen. Op advies van de onderbuurman namen we geen peper/sambal. We moesten met onze handen eten. Dit vond ik lastiger dan gedacht. Sjoerd besloot toch peper/sambal te nemen. Zonder twijfel at hij het op. De buurman verbaasde zich en vroeg “Wie heeft er peper genomen?”. Sjoerd antwoordde met een heel hoog stemmetje: “Sjoerd”. Toen we waren uitgegeten, wasten we onze handen en gingen terug naar onze plekken. Ze waren nog steeds niet klaar met de rituelen. Rond 0.00 uur waren ze pas getrouwd. Er ging een doek om het echtpaar heen en op dat moment werd er een stip op het voorhoofd gezet, dit betekent namelijk dat je getrouwd bent. Daarna ging het de bruidegom eten, de bruid verdween. Ondertussen was het al 01.00 uur en waren we erg moe. We vielen al bijna in slaap. Na het eten zou het feest beginnen. Dit hebben we niet meer mee gemaakt, we zijn naar huis gegaan. Toen wij weg gingen kwamen er steeds meer gasten. Het was ontzettend druk.
De volgende leuke activiteiten zijn ook alweer gepland. Volgende week zaterdag gaan we naar een wedstrijd van Excelsior. De broer van de onderbuurman is bij deze club de voorzitter. Het gaat om een competitiewedstrijd van Suriname. Excelsior staat op plaats 2 en loopt 1 punt achter op de koploper. Daarna gaan we naar een feest ter ere van Valentijnsdag.